ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΘΥΑ
Μια σιωπηλή μέσα στην έντασή της κινητικότητα διαπερνά αυτές τις μέρες όλη την Άνδρο. Την Άνδρο που, όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα, ένας Σταυρός εκκλησίας, σύμβολο της πίστης μας, δεσπόζει στο κοίταγμα στον ουρανό.
Τους Ανδριώτες της πίστης, που κατανυκτικά προσεύχονται σε εσπερινούς, σε λειτουργίες στις μικρές και μεγάλες γιορτές.
Τους Ανδριώτες που συναντάς αυτή την περίοδο σε μονές και εκκλησίες να ακούνε ευλαβικά τους Χαιρετισμούς.
Είναι οι ίδιοι Ανδριώτες που με πρώτο τον Δήμαρχο και όλη την ομάδα του, συμβούλους και εργαζόμενους, από καιρό επιμελούνται κάθε λεπτομέρεια για τη μεγάλη ημέρα, τη γιορτή της Θεοσκεπάστου. Καθαριότητα, ασβεστώματα σε δρόμους και σκαλιά, στολισμοί, ακολουθία του τυπικού των ημερών.
Είναι οι ίδιοι Ανδριώτες που φροντίζουν τα σπίτια τους και τους πέριξ χώρους, υποδεχόμενοι την άνοιξη και τη μεγάλη γιορτή.
Είναι οι ίδιοι Ανδριώτες, ναυτικοί κατακτητές των πελάγων που η σκέψη τους είναι στο νησί και η σκέψη όλων είναι μαζί τους. Γιατί η Θεοσκέπαστη είναι προστάτιδα όλου του νησιού αλλά και των ναυτικών.
Ο περίλαμπρος ναός, κατάλευκος και επιβλητικός με τους δυο θαλασσί τρούλους να δεσπόζουν, ακολουθείται από ένα μύθο για την ανέγερσή του, ο οποίος πιστοποιεί τη θαυματουργή προέλευση της Θεοσκεπάστου και τον χαρακτηρισμό της ως προστάτιδας των ναυτικών.
Ο μύθος λέει ότι ένα βράδυ, ένα καράβι κινδύνευε από τα ταραχώδη κύματα και τις ακραίες καιρικές συνθήκες. Πάνω που οι ναύτες είχαν αρχίσει να αποδέχονται τη μοίρα τους, διέκριναν από μακριά ένα εκτυφλωτικό φως. Προσπαθώντας να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβαινε, διέκριναν την εικόνα της Παναγίας.
Χωρίς να έχουν άλλη επιλογή και με ελπίδα να τους προστατέψει, ακολούθησαν το έντονο φως. Όσο πιο κοντά έφταναν στην εικόνα, τόσο περισσότερο η θάλασσα γινόταν πιο ήρεμη. Έτσι κατάφεραν με ασφάλεια να φτάσουν στη στεριά και με απόλυτη ευλάβεια προσκύνησαν την εικόνα. Μετά τις προσευχές και το προσκύνημα, οι ναύτες αποφάσισαν να μεταφέρουν την εικόνα σε ένα πιο ασφαλές μέρος και συγκεκριμένα στο ξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου. Προς έκπληξή τους, όμως, όταν ξημέρωσε, η εικόνα της Παναγίας έλειπε. Τότε ανακάλυψαν ότι η εικόνα είχε γυρίσει πίσω στη σπηλιά και αποφάσισαν να χτίσουν εκεί μια εκκλησία προς τιμήν της.
Οι ναυτικοί και οι κάτοικοι αδυνατούσαν να ολοκληρώσουν το έργο καθώς τους έλειπαν ξύλα για τη σκεπή. Την ίδια στιγμή, μερικά χιλιόμετρα μακριά, στα ανοιχτά του Αιγαίου, ένα άλλο πλοίο φορτωμένο με ξυλεία κινδύνευε να βυθιστεί. Ο καπετάνιος, για να σώσει το πλήρωμά του, πήρε την απόφαση να ρίξει το φορτίο του πλοίου στη θάλασσα για να ελαφρύνει.
Λίγες στιγμές αργότερα, η θάλασσα άρχισε να ξεβράζει όλη την ξυλεία που χρειαζόταν για να ολοκληρωθεί η σκεπή της εκκλησίας. Για αυτό τον λόγο η Εκκλησία ονομάστηκε Παναγία η Θεοσκέπαστη, καθώς η ανέγερσή της αλλά και η σκεπή της ολοκληρώθηκαν από θαύμα.
Στη μεγάλη αυτή γιορτή είμαστε παρόντες όλοι εμείς που ετοιμάζουμε την ψυχή μας και περιμένουμε το ελπιδοφόρο μήνυμα της Ανάστασης.
