Λίγες πρωινές σκέψεις, με αφορμή το Μαθητικό Φεστιβάλ του Δήμου Άνδρου. Και να θυμίσω ότι το προηγούμενο διήμερο όλοι μαζί στείλαμε μια ευχή στο Make a Wish, γιορτάσαμε την παράδοση της υποδοχής της Πρωτομαγιάς στην εξοχή στα Λιβάδεια, ενώ πραγματοποιήθηκε και μια υπέροχη εκδήλωση για το νερό στο Δημοτικό Θέατρο, όπου δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο.
Οι σκέψεις μου ήρθαν ρίχνοντας μια ματιά στις φωτογραφίες. Σταμάτησα σε μία όπου τα παιδιά χορεύουν σε κύκλο. Στον κύκλο της ζωής. Και όπως σωστά έγραψε ο δήμαρχος, όλη η Άνδρος έγινε μια αγκαλιά.
Ζω στην Άνδρο περίπου έξι μήνες. Και δεν σταματώ να εκπλήσσομαι ευχάριστα. Γεμάτη ζωή. Γεμάτη ψυχή.
Η δημοτική αρχή μαζί με όλες τις έννοιες της καθημερινότητας και της δημιουργίας υποδομών ανάπτυξης για το μέλλον δεν παραλείπει τον Πολιτισμό. Αντίθετα τον προάγει με κάθε τρόπο σε κάθε ευκαιρία.
Άνθρωποι με φρέσκες ιδέες, με ζηλευτή ζωντάνια, με ικανότητες λες κι η δουλειά τους είναι η οργάνωση εκδηλώσεων, events που λένε στο χωριό μου, σχεδιάζουν με κάθε λεπτομέρεια και υλοποιούν με επιτυχία δύσκολα εγχειρήματα που δεν τα βρίσκεις ούτε σε μεγάλεις πόλεις.
Το προνόμιο της ύπαρξης κλειστού αλλά και υπερσύγχρονου ανοιχτού θεάτρου γίνεται χωράφι εύφορο που οι σπόροι της Γνώσης και της Τέχνης καλλιεργούνται και παράγουν ανθρώπους πολυτάλαντους.
Οι σύλλογοι, μεταξύ των οποίων και ο μουσικός βέβαια (να βλέπατε και να ακούγατε το πάθος του μαέστρου σε μια συνομιλία που είχαμε στα παρασκήνια), γίνονται σχολεία που αναπτύσσουν ανθρώπους ανώτερου πνεύματος.
Πίστευα πάντα ότι κανείς δεν μπορεί να γίνει καλός επαγγελματίας σε καμιά δουλειά, αν δεν είναι καλλιεργημένος μουσικά, εικαστικά, λογοτεχνικά.
Με όλα αυτά ζωντανεύει και η τοπική κοινωνία και οικονομία. Μεγάλη χαρά η εικόνα αργά χθες το βράδυ, μετά τη λήξη της πρώτης μέρας του Μαθητικού Φεστιβάλ. Τα παιδιά με ένα παγωτό, ένα σουβλάκι, ένα αναψυκτικό στο χέρι να σχολιάζουν, όπως κάνουμε οι μεγάλοι όσα είχαν προηγηθεί.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στις γαλαντόμες χορηγίες επιφανών συμπολιτών μας και επιχειρήσεων. Ξέρετε, η χορηγία που καταγράφεται από την αρχαιότητα, δεν είναι μόνο προσφορά, είναι συμμετοχή.
Κυρίως είναι τα φωτεινά μάτια των παιδιών που δίνουν τη χαρά, μαζί με τα χαμογελαστά πρόσωπα των γονιών που τα καμαρώνουν και τα βλέμματα ικανοποίησης της προσφοράς των εκπαιδευτικών.
Ο πολιτισμός και η παράδοση αποτελούν τα θεμέλια της ταυτότητας κάθε τόπου. Είναι οι ρίζες που μας συνδέουν με το παρελθόν, οι αξίες που μας διαμορφώνουν και οι ιστορίες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.
Σε αυτή τη ζωντανή πολιτιστική κληρονομιά, ο ρόλος της νεολαίας είναι καθοριστικός. Οι νέοι δεν είναι μόνο συνεχιστές της παράδοσης, αλλά και δημιουργοί του σύγχρονου πολιτισμού, που δίνει νέα πνοή σε παλιά έθιμα και τα επαναπροσδιορίζει με φρέσκια ματιά.
Όταν η νεολαία συμμετέχει ενεργά σε πολιτιστικές δράσεις, φεστιβάλ, παραδοσιακά δρώμενα ή εκπαιδευτικά προγράμματα, τότε η παράδοση δεν μένει στάσιμη, εξελίσσεται, ανανεώνεται και αποκτά σύγχρονη φωνή.
Μέσα από τον χορό, τη μουσική, το θέατρο και τη λαογραφία, οι νέοι γίνονται φορείς πολιτισμού, γεφυρώνοντας το χθες με το σήμερα.
Η σύνδεση της νεολαίας με τον πολιτισμό δεν είναι απλώς μια μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά ένας δρόμος προς την αυτογνωσία, τη συλλογικότητα και τη δημιουργική συνέχεια.
Ένας λαός που εμπνέει τους νέους του να αγαπούν την παράδοση, εξασφαλίζει το μέλλον του με ποιότητα, αξιοπρέπεια και συνέπεια.
Περιμένω με αγωνία την επόμενη έκπληξη…
Γιάννης Βαθυάς