Καλησπέρα σας
Σήμερα δεν με ρωτάτε εσείς
Αναρωτιέμαι μόνος μου
«Eurovision: Γιατί τόσο μίσος;»
Η Eurovision, ένας μουσικός διαγωνισμός που υποτίθεται ότι ενώνει τους λαούς μέσα από τη μουσική, βρέθηκε στο επίκεντρο μιας θλιβερής κατάστασης στη Βασιλεία, την πόλη που ζω μόνιμα. Ομάδα διαδηλωτών με παλαιστινιακές σημαίες επιτέθηκε φραστικά κατά της ομάδας του Ισραήλ και του προέδρου της κυβέρνησης του καντονίου της Βασιλείας, απαιτώντας τον αποκλεισμό των Ισραηλινών καλλιτεχνών από τη διοργάνωση. Μια πράξη που αντί να προωθεί την ειρήνη και τον διάλογο, υποδαυλίζει το μίσος.
Γιατί όμως τόσο μίσος; Πώς γίνεται ένας μουσικός διαγωνισμός, που έχει ως σκοπό να ενώσει τους λαούς μέσα από τη δημιουργικότητα και την τέχνη, να μετατρέπεται σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης; Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημερινή κατάσταση, πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν. Θυμόμαστε όλοι την τραγωδία της Ολυμπιάδας του Μονάχου το 1972, όταν ομάδα Ισραηλινών αθλητών δολοφονήθηκε από παλαιστίνιους τρομοκράτες. Μια πράξη που σημάδεψε ανεξίτηλα τον κόσμο του αθλητισμού.
Η τρέχουσα σύρραξη στη Γάζα, που ξεκίνησε με την επίθεση της Χαμάς κατά αμάχων σε ένα μουσικό φεστιβάλ, έχει αναζωπυρώσει το μίσος και τον διχασμό. Οι αιμοσταγείς επιθέσεις εναντίον νέων ανθρώπων που απλώς απολάμβαναν τη μουσική, δημιούργησαν μια νέα πληγή. Αλλά τι φταίνε οι καλλιτέχνες και οι αθλητές για τις πράξεις των πολιτικών και των πολεμοχαρών κυβερνήσεων; Γιατί άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού να γίνονται στόχοι μίσους;
Η τέχνη και ο αθλητισμός πρέπει να παραμένουν χώροι ουδετερότητας, χώροι όπου οι άνθρωποι συναντώνται για να μοιραστούν το ταλέντο, την έμπνευση και τη χαρά. Όταν αυτοί οι χώροι μετατρέπονται σε πεδία πολιτικής σύγκρουσης, χάνεται η ίδια τους η ουσία. Αντί να ενώνουν, διχάζουν.
Η Eurovision πρέπει να μείνει ένας χώρος όπου η μουσική κυριαρχεί. Όπου οι καλλιτέχνες ανεξαρτήτως εθνικότητας έχουν δικαίωμα να εκφράζονται ελεύθερα και το κοινό να απολαμβάνει τη μουσική τους. Αν επιτρέψουμε στο μίσος να μολύνει αυτή τη σκηνή, τότε έχουμε χάσει κάτι πολύ πιο σημαντικό από έναν μουσικό διαγωνισμό: έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας.
Να είσαστε καλά, και να περνάτε καλά κι αγαπημένοι
Γιώργος Δ. Καλλιβρούσης