Καλημέρα σας
Με ρωτάτε
«Γιατί δεν έρχονται ειδικοί γιατροί στο Κέντρο Υγείας Άνδρου;»
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Δήμου Άνδρου, που προσφέρει μηνιαίο επίδομα 600 ευρώ για κάθε νέο γιατρό που εγκαθίσταται στο νησί, οι θέσεις ειδικών γιατρών στο Κέντρο Υγείας παραμένουν κενές. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό, χρόνιο και πλέον επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Και το ερώτημα που πλανάται είναι απλό: «γιατί δεν θέλουν να έρθουν;»
1. Τοπικές προσπάθειες υπάρχουν, αλλά δεν φτάνουν
Ο Δήμος Άνδρου έχει κινητοποιηθεί ενεργά για να ενισχύσει την υγειονομική στελέχωση του νησιού. Το επίδομα των 600 ευρώ τον μήνα είναι μια ειλικρινής προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα ελκυστικότερο περιβάλλον. Ωστόσο, όσο γενναία κι αν είναι αυτή η κίνηση, «δεν μπορεί να αντισταθμίσει τις συνολικές δυσκολίες» που αντιμετωπίζει ένας γιατρός όταν επιλέγει να δουλέψει στην περιφέρεια.
2. Υποδομές με κενά και ελλείψεις
Χωρίς σύγχρονα διαγνωστικά εργαλεία, επαρκές προσωπικό και κατάλληλες εγκαταστάσεις, το ιατρικό έργο περιορίζεται ή καθίσταται επικίνδυνο. Πολλοί γιατροί, ακόμη κι αν θέλουν να προσφέρουν, αποφεύγουν να το κάνουν υπό τέτοιες συνθήκες. Δεν είναι θέμα αδιαφορίας, αλλά επαγγελματικού ρεαλισμού.
3. Κόστος ζωής και στέγαση
Η Άνδρος είναι ένα όμορφο αλλά ακριβό νησί. Η τουριστική της φύση έχει εκτινάξει τα ενοίκια και έχει περιορίσει τις διαθέσιμες κατοικίες. Ένας γιατρός που καλείται να εγκατασταθεί εδώ, συχνά δεν βρίσκει καν πού να μείνει, πόσο μάλλον με λογικό κόστος. Το επίδομα βοηθά, αλλά δεν λύνει το στεγαστικό πρόβλημα.
4. Αίσθηση επαγγελματικής απομόνωσης
Ένας ειδικός γιατρός δεν αναζητά μόνο μισθό — αναζητά και εξέλιξη. Στα μεγάλα αστικά κέντρα υπάρχουν συνέδρια, διασύνδεση με νοσοκομεία, συνάδελφοι για επιστημονική ανταλλαγή. Σε ένα μικρό νησί, ο επαγγελματίας υγείας κινδυνεύει να μείνει πίσω, χωρίς ευκαιρίες για επιμόρφωση ή συνεργασία.
5. Γραφειοκρατικά εμπόδια και κρατική αδράνεια
Το μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης δεν ανήκει στην τοπική κοινωνία, αλλά στην κεντρική διοίκηση. Οι προσλήψεις γίνονται με αργούς ρυθμούς, χωρίς διαφάνεια ή πραγματικά κίνητρα. Οι προκηρύξεις δεν συνοδεύονται από ουσιαστικά οφέλη, ούτε διασφαλίζεται μακροπρόθεσμη σταθερότητα στους γιατρούς που επιλέγουν να υπηρετήσουν σε ακριτικές περιοχές.
Το συμπέρασμα είναι σαφές: η Άνδρος προσπαθεί, αλλά δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνη της. Οι τοπικές αρχές κάνουν ό,τι μπορούν — και αξίζουν αναγνώριση γι’ αυτό. Όμως, χωρίς σοβαρή κρατική παρέμβαση, ενίσχυση των υποδομών, στεγαστικά προγράμματα, και σταθερή στήριξη, οι θέσεις θα συνεχίσουν να παραμένουν άδειες. Και οι κάτοικοι της Άνδρου, θα συνεχίσουν να ζουν με το άγχος της υγειονομικής αβεβαιότητας.
Η φροντίδα υγείας «δεν μπορεί να είναι προνόμιο των πόλεων». Πρέπει να γίνει δικαίωμα όλων — και το κράτος έχει την υποχρέωση να το διασφαλίσει.
Να είσαστε καλά και να περνάτε καλά, χωρίς να χρειάζεστε γιατρούς
Γιώργος Δ. Καλλιβρούσης