Όταν οι πολιτικοί παίζουν κρυφτό με την ευθύνη
Όταν μια τοπική κοινωνία —όπως της Άνδρου— ζητά λύσεις για τα προβλήματά της, αυτό που παίρνει συχνά δεν είναι λύση αλλά… αναβολή. Και η αναβολή έχει ένα όνομα: επιτροπή.
Το έχουμε δει και στο Δημοτικό Συμβούλιο Άνδρου, όπου ορισμένη παράταξη, αντί να τοποθετηθούν με σαφήνεια και να πάρουν θέση, οχυρώνονται πίσω από μια περίεργη τυπολατρία και αντιπροτείνουν το κλασικό: «να κάνουμε μια επιτροπή». Πρόσφατα, σε κρίσιμα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα των κατοίκων —από τη διαχείριση των απορριμμάτων, μέχρι την τουριστική στρατηγική του νησιού και το πολεοδομικό σχέδιο— αντί για αποφάσεις, είδαμε «επιτροπές». Δηλαδή, παρκάρισμα της ευθύνης.
Για να μη μπερδευόμαστε: επιτροπή και ομάδα εργασίας δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Επιτροπή: Το safe space της απραξίας.
Δεν δεσμεύεται να κάνει κάτι. Απλώς «μελετά».
Συνήθως αποτελείται από πολλούς, που δεν συμφωνούν ούτε για το πού θα καθίσουν.
Δεν έχει χρονοδιάγραμμα, ούτε συγκεκριμένο στόχο, μόνο πολιτικές απόψεις.
Εκδίδει «πόρισμα» που συνήθως δεν εφαρμόζεται ποτέ.
Ιδανική για όταν δεν θες να κάνεις τίποτα αλλά πρέπει να δείξεις ότι κάνεις κάτι.
Είναι ο πολιτικός τρόπος να πεις: «Θα το ξεχάσουμε όλοι μαζί, αλλά οργανωμένα».
Ομάδα εργασίας: Το εργαλείο της ευθύνης
Έχει σαφές αντικείμενο και στόχο.
Αποτελείται από λίγους, πρακτικούς ανθρώπους που ξέρουν το θέμα.
Έχει χρονοδιάγραμμα και deliverables.
Απαντά στην ερώτηση: «Τι θα κάνουμε, πώς και πότε;»
Δεν κρύβει την ευθύνη – την αναλαμβάνει.
Ομάδα εργασίας σημαίνει δουλειά. Επιτροπή σημαίνει πολιτικό θεατράκι με καφέδες και πρακτικά.
Η στάση ορισμένης παράταξης στην Άνδρο.
Στο δημοτικό συμβούλιο της Άνδρου, δεν είναι λίγες οι φορές που αντί για το «πάμε να το λύσουμε» ακούγεται το «να το δούμε με μια επιτροπή». Είναι μια μορφή πολιτικής ουδετερότητας που κρύβει το πραγματικό μήνυμα: Δεν θέλουμε να πάρουμε θέση γιατί κοστίζει. Αλλά η αδράνεια κοστίζει περισσότερο – και την πληρώνουν οι δημότες.
Αν θέλουμε να αλλάξει κάτι, πρέπει να αρχίσουμε να ζητάμε λιγότερες επιτροπές και περισσότερες ομάδες εργασίας. Λιγότερη συζήτηση για το θεαθήναι και περισσότερη δουλειά με ουσία.
Σε ένα νησί όπως η Άνδρος, που έχει προκλήσεις αλλά και προοπτικές, αυτό που χρειάζεται δεν είναι άλλη μια επιτροπή. Είναι το κουράγιο να πει κανείς: Αναλαμβάνω. Δουλεύω. Αποδίδω. Δεν κάνω προεκλογικό αγώνα για τις επόμενες εκλογές σε τέσσερα χρόνια…
Κάποιοι θα θυμώσουν και θα θεωρήσουν ότι θίγονται. Το θέμα δεν είναι όμως προσωπικό αλλά συλλογικό και συλλογικά πρέπει, με αλλαγή πλεύσης, να αντιμετωπιστεί. Τέλος τα νάζια, οι θεατρινισμοί και οι «ψευτοευαισθησίες». Δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια…
Να είσαστε καλά και να περνάτε καλά, υποστηρίζοντας αυτούς που εργάζονται πραγματικά
Γιώργος Δ. Καλλιβρούσης