Ανηφορίζοντας στην κατάφυτη Άρνη, στα 500 υψόμετρο, νομίζεις ότι οι διηγήσεις για τον τόπο και το πανηγύρι του ξεπερνούν τα όρια της υπερβολής. Καμιά υπερβολή. Άλλο να το ακούς κι άλλο να το ζεις. Στην καρδιά της Άνδρου, η Άρνη, ένα από τα πιο αυθεντικά και γραφικά χωριά του νησιού, μοιάζει βγαλμένη από παλιά φωτογραφία.
Πέρα όμως από τη φυσική ομορφιά και την ιστορική αξία της, καθώς υπήρξε και πρωτεύουσα του νησιού όπως έμαθα απόψε, η Άρνη είναι ξακουστή σε όλη την Άνδρο και όχι μόνο για το μεγάλο της πανηγύρι που διοργανώνεται κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου, ανήμερα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Το πανηγύρι αυτό δεν είναι απλώς μια τοπική γιορτή, είναι ένα ζωντανό κομμάτι της πολιτιστικής ταυτότητας του χωριού.
Τα αυτοκίνητα σταθμευμένα σε απόσταση χιλιομέτρων, ο πελαγίσιος βοριάς, η νυχτερινή οσμή του θυμαριού, το φεγγάρι που κοντεύει να γεμίσει, η κινητικότητα σε προιδεάζουν. Σίγουρα όχι εκατοντάδες αλλά χιλιάδες κόσμου, μεταξύ των οποίων διακρίναμε και πολλούς επισκέπτες που προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό, κατέκλυσαν το χωριό.
Ο ήχος από το βιολί του Παναγιώτη Μάνεση και του Νικόλα Χατζόπουλου, το λαούτο του Οδυσσέα Τσουμπού γέμισαν την ατμόσφαιρα, και για να πούμε κι εμείς μια υπερβολή χόρευαν και τα δέντρα. Το γλέντι κράτησε μέχρι πολύ αργά, σε ένα σκηνικό γεμάτο ζωντάνια, παράδοση και αυθεντικότητα. Και με κυρίαρχη την παρουσία της νεολαίας που ακολουθεί σταθερά τον ρυθμό της παράδοσης.
Το πανηγύρι της Άρνης δεν είναι απλώς μια ετήσια εκδήλωση. Είναι ένας θεσμός που ενώνει τις γενιές, που κρατά ζωντανές τις μνήμες και ενδυναμώνει τους δεσμούς των κατοίκων με τον τόπο τους. Για όσους είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε εκεί, πρόκειται για μια εμπειρία μοναδική.
Όποιος βρεθεί στην Άνδρο τον Αύγουστο, αξίζει να ανεβεί στην Άρνη. Όχι μόνο για την ομορφιά του τοπίου και την ηρεμία που αποπνέει το χωριό, αλλά κυρίως για να ζήσει το πανηγύρι της όπως το ζουν οι ντόπιοι. Με χορό, τραγούδι, φιλόξενες καρδιές και την ψυχή της παράδοσης να πρωταγωνιστεί.
Γιάννης Βαθυάς