Η τέχνη αποτελεί μια μοναδική γέφυρα ανάμεσα στον εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνη και στην ψυχή του θεατή. Η έκθεση με τίτλο «Η άλλη όψη», η οποία φιλοξενήθηκε ταιριαστά στον χώρο της Λέσχης Ανδρίων το απέδειξε. Στην αφήγηση και τη δημιουργία της Μιρέλλας Στάμου και της Κατερίνας Δημητριάδη αναδεικνύεται με μοναδικό τρόπο η ικανότητα της τέχνης να γίνεται ακτινογραφία της ανθρώπινης ψυχής, αποκαλύπτοντας συναισθήματα, σκέψεις και εσωτερικές συγκρούσεις που συχνά δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια. Μέσα από τα έργα τους, η τέχνη δεν είναι απλώς μέσο έκφρασης, αλλά καθρέφτης της ανθρώπινης ύπαρξης και των διαδρομών που χαράζει μέσα στον χρόνο.
Η Μιρέλλα Στάμου χρησιμοποιεί την τέχνη με τέτοιο τρόπο ώστε η ψυχή των έργων της να γίνεται άμεσα ορατή. Η λεπτομέρεια με την οποία περιγράφει σκέψεις και συναισθήματα μαρτυρά βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ψυχολογίας. Τα χρώματά της δεν περιορίζονται στην επιφάνεια των γεγονότων, αλλά διεισδύουν στα κρυφά μονοπάτια του μυαλού, εκεί όπου κατοικούν οι φόβοι, οι επιθυμίες και οι αμφιβολίες. Κάθε έργο γίνεται ακτινογραφικό στιγμιότυπο της ψυχής, αποκαλύπτοντας τον πλούτο και την πολυπλοκότητα του εσωτερικού κόσμου. Η ικανότητά της να μεταφέρει τις αθέατες πτυχές της ανθρώπινης εμπειρίας καθιστά το έργο της μοναδικό και βαθιά συγκινητικό.
Παράλληλα, η Κατερίνα Δημητριάδη αξιοποιεί την τέχνη με τρόπο που αγγίζει άμεσα τις αισθήσεις και την ευαισθησία του θεατή. Μέσα από τα έργα της, η ψυχή παρουσιάζεται ως ζωντανός οργανισμός που αλληλεπιδρά με τον κόσμο γύρω της. Τα χρώματα, οι μορφές και οι υφές που επιλέγει δεν είναι τυχαία. Κάθε στοιχείο ενσωματώνει μια συναισθηματική ένταση ή μια αφηρημένη ιδέα που αποκτά υπόσταση και νόημα. Η Δημητριάδη καταφέρνει να μετατρέψει την οπτική εμπειρία σε ψυχολογικό ταξίδι, όπου ο θεατής παρακολουθεί τη ροή της σκέψης και της συγκίνησης, βιώνοντας τον κόσμο όχι μόνο με τα μάτια αλλά και με την καρδιά. Η τέχνη της γίνεται έτσι ένας καθρέφτης της ψυχής, όπου η παρατήρηση δεν είναι απλώς οπτική αλλά και εσωτερική, μεταμορφωτική εμπειρία.
Το κοινό στοιχείο ανάμεσα στις δύο δημιουργούς είναι η ικανότητα να αποκαλύπτουν την εσωτερική πραγματικότητα με τρόπο που είναι ταυτόχρονα προσωπικός και καθολικός. Τα έργα της Στάμου και της Δημητριάδη μετατρέπουν το προσωπικό συναίσθημα σε συλλογική εμπειρία, δίνοντας τη δυνατότητα στον θεατή να αναγνωρίσει τη δική του ψυχή μέσα στις αναπαραστάσεις των δημιουργών. Η τέχνη τους δεν περιορίζεται στο να εκφράζει αλλά προσκαλεί τον θεατή σε διάλογο με τον ίδιο του τον εαυτό, προκαλεί σκέψεις και συναισθήματα που αναδύονται από τη δική του προσωπική εμπειρία.
Η προσέγγιση της Στάμου και της Δημητριάδη αποδεικνύει ότι η τέχνη είναι κάτι περισσότερο από αισθητική απόλαυση. Είναι μια διαδικασία αναγνώρισης, κατανόησης και σύνδεσης με την ουσία του ανθρώπινου ψυχισμού. Μέσα από τα έργα τους, η ψυχή γίνεται ορατή, κατανοητή και, κυρίως, αναγνωρίσιμη. Η τέχνη ως ακτινογραφία της ψυχής δεν περιορίζεται στην απεικόνιση. Αποκαλύπτει, φωτίζει και αγγίζει τον άνθρωπο σε βάθος. Η Μιρέλλα Στάμου και η Κατερίνα Δημητριάδη αποδεικνύουν ότι η τέχνη μπορεί να γίνει το μέσο με το οποίο οι άνθρωποι συναντούν και κατανοούν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Η δύναμη της τέχνης τους έγκειται στην ικανότητά τους να κάνουν τον θεατή συμμέτοχο στο ταξίδι της ψυχής, να δώσει φωνή στα αθέατα συναισθήματα και να μετατρέψει την παρατήρηση σε βαθιά εμπειρία αυτογνωσίας. Και αυτό είναι το υπέρτατο επίτευγμα κάθε δημιουργού. Να καταφέρνει η τέχνη του να γίνεται καθρέφτης της ψυχής και, ταυτόχρονα, να φωτίζει τις σκοτεινές γωνιές της δικής μας ύπαρξης.
Ο διάλογος με τις δύο καλλιτέχνιδες στο καλαίσθητο καθιστικό της Λέσχης Ανδρίων που φιλοξένησε την έκθεσή τους, επιβεβαίωσε αυτό που αποτυπώνουν τα έργα τους, ότι δηλαδή η ενασχόληση με τον συνάνθρωπο δεν είναι απλά μια δουλειά αλλά αποκτά ουσιαστικό νόημα γιατί είναι τρόπος ζωής. Με επαγγελματισμό, σεβασμό και την απαραίτητη διακριτικότητα.
Γιάννης Βαθυάς