Πρόσφατα παραβρέθηκα σε μια συζήτηση στην οποία συμμετείχαν και άνθρωποι της αγοράς. Ήταν μια συνάντηση δημιουργική και παραγωγική. Καθώς η συζήτηση προχωρούσε, άκουσα δύο σημαντικές φράσεις. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του. Ο καθένας οφείλει να κοιτάει τη δουλειά του. Δύο απλές φράσεις, αλλά με μια βαρύτητα που συχνά αγνοούμε στις επαγγελματικές μας σχέσεις και στην καθημερινή μας ζωή.
Στην αγορά εργασίας και γενικότερα στην κοινωνία, συχνά επικρατεί η λανθασμένη εντύπωση ότι όλοι πρέπει να μπορούν να κάνουν τα πάντα. Ότι η ευελιξία και η πολυλειτουργικότητα είναι απόλυτα προσόντα. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική, κανείς δεν μπορεί να έχει δεξιότητες σε όλα τα πεδία. Ο καθένας μας έχει τα δικά του ταλέντα, γνώσεις και εμπειρίες, και είναι ουσιώδες να αναγνωρίζουμε και να σεβόμαστε αυτή την εξειδίκευση στους άλλους.
Η φράση ο καθένας κάνει τη δουλειά του μας υπενθυμίζει ακριβώς αυτό. Κάθε επάγγελμα, κάθε ρόλος σε μια ομάδα, απαιτεί συγκεκριμένες δεξιότητες και γνώσεις. Όταν αναγνωρίζουμε ότι ο καθένας έχει τη δική του εξειδίκευση και τη δική του δουλειά, δημιουργούμε ένα περιβάλλον σεβασμού και συνεργασίας.
Η συνέπεια, όπως τονίζεται στη δεύτερη φράση, καθένας οφείλει να κοιτάει τη δουλειά του, δεν αφορά μόνο την τήρηση προθεσμιών ή την ολοκλήρωση καθηκόντων. Είναι μια στάση ζωής που δείχνει σεβασμό απέναντι στον χρόνο, την προσπάθεια και τις δεξιότητες των άλλων. Όταν ο καθένας φροντίζει να κάνει καλά τη δουλειά του, δεν δημιουργεί μόνο αξία για τον ίδιο, αλλά και για την ομάδα και το συνολικό έργο. Η συνέπεια γίνεται έτσι η βάση για εμπιστοσύνη και αξιοπιστία.
Στην πραγματικότητα, η αναγνώριση των δεξιοτήτων των άλλων είναι μια από τις πιο βασικές μορφές σεβασμού. Πόσες φορές έχουμε δει περιπτώσεις όπου κάποιος προσπαθεί να κάνει κάτι για το οποίο δεν έχει τις απαραίτητες ικανότητες, υποτιμώντας παράλληλα τη δουλειά άλλων. Τα αποτελέσματα δεν είναι μόνο απογοητευτικά, αλλά μπορούν να γίνουν και επιζήμια για την ομάδα ή τον οργανισμό. Αντίθετα, όταν αναθέτουμε σε κάθε άτομο ό,τι ταιριάζει στις δεξιότητές του και αναγνωρίζουμε την αξία της δουλειάς του, ενισχύουμε την παραγωγικότητα, την αποτελεσματικότητα αλλά και το ηθικό όλων.
Αυτή η αναγνώριση είναι επίσης απαραίτητη για την προσωπική ανάπτυξη. Όταν κατανοούμε τα όριά μας, μπορούμε να επενδύσουμε στις δεξιότητες που έχουμε και να επιδιώξουμε να τις εξελίξουμε, αντί να χάνουμε χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε. Ταυτόχρονα, μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε καλύτερα, αναθέτοντας αρμοδιότητες σε αυτούς που μπορούν να τις χειριστούν με συνέπεια και επαγγελματισμό.
Στο σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον, όπου η εξειδίκευση και η πολυπλοκότητα των εργασιών αυξάνονται συνεχώς, η κατανόηση της αξίας του καθενός είναι κρίσιμη. Ένας σεβασμός που εκφράζεται στην πράξη δεν είναι απλά μια ευγενική συμπεριφορά, αλλά στρατηγική επιλογή. Ο οργανισμός που κατανοεί ότι ο καθένας κάνει τη δουλειά του και ότι η συνέπεια είναι δείγμα επαγγελματισμού, δημιουργεί ένα ισχυρό, αρμονικό και αποδοτικό περιβάλλον.
Είναι ξεκάθαρο, δεν έχουμε όλοι δεξιότητες για όλα, και αυτό δεν είναι μειονέκτημα αλλά πλεονέκτημα όταν το κατανοούμε. Η αναγνώριση της εξειδίκευσης των άλλων δεν περιορίζεται στην τήρηση των ρόλων, αλλά είναι μια βασική ηθική στάση, ένας ελάχιστος σεβασμός που αξίζει να υπάρχει σε κάθε συνεργασία. Όταν ο καθένας κάνει τη δουλειά του με συνέπεια, τότε η ομάδα λειτουργεί όχι μόνο αποτελεσματικά, αλλά και με αμοιβαίο σεβασμό και εμπιστοσύνη.
Η δύναμη της ομάδας δεν προέρχεται από το γεγονός ότι όλοι μπορούν να κάνουν τα πάντα, αλλά από το ότι όλοι κάνουν καλά αυτό που ξέρουν να κάνουν. Και η αναγνώριση και ο σεβασμός αυτής της πραγματικότητας είναι το θεμέλιο για κάθε επιτυχημένη συνεργασία.
Γιάννης Βαθυάς