Σε μια εποχή όπου η πολιτική αντιπαράθεση συχνά υπερισχύει του διαλόγου και η ένταση αντικαθιστά τη συνεννόηση, η κάθε πράξη πολιτικής ωριμότητας αποκτά ιδιαίτερη αξία. Η απόφαση του Δημάρχου Άνδρου, Θεοδόση Σουσούδη, να αποδεχθεί το αίτημα της αντιπολίτευσης για κοινή εκπροσώπηση του Δήμου, μαζί και με στελέχη της Τεχνικής Υπηρεσίας, για ζητήματα που αφορούν τις περιοχές Natura, αποτελεί μια τέτοια πράξη που αναδεικνύει την ουσία της δημοκρατίας στις μικρές κοινωνίες, τη συνεργασία για το κοινό καλό. Να σημειωθεί επίσης ότι για το συγκεκριμένο θέμα υπάρχει ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η επιλογή αυτή υπερβαίνει τη συνήθη αυτοδιοικητική και ευρύτερα πολιτική πρακτική και δείχνει ότι οι αποφάσεις μπορούν να στηρίζονται σε συνεννόηση και συλλογική ευθύνη. Στην Άνδρο, όπως και σε άλλες μικρές τοπικές κοινωνίες, οι διαχωριστικές γραμμές έχουν μικρή σημασία, καθώς οι ανάγκες είναι κοινές. Καλύτερες υποδομές, προστασία του περιβάλλοντος, ενίσχυση της τοπικής οικονομίας, βελτίωση της ποιότητας ζωής. Όταν οι στόχοι είναι κοινοί, η σύγκρουση χάνει το νόημά της και η συναίνεση γίνεται εργαλείο προόδου.
Με τη σημερινή συζήτηση και απόφαση εστάλη το μήνυμα ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι χώρος προσωπικών αντιπαραθέσεων, αλλά πεδίο συνδιαμόρφωσης πολιτικής. Αναγνωρίστηκε στην πράξη ότι κάθε άποψη έχει αξία και ότι μόνο μέσα από τη σύνθεση μπορεί να υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η στάση αυτή δεν είναι αυτονόητη, καθώς η συναίνεση συχνά παρερμηνεύεται ως αδυναμία ή υποχώρηση. Στην πραγματικότητα, χρειάζεται θάρρος, αυτοπεποίθηση και πολιτική ωριμότητα για να επιλέξει κανείς τον διάλογο αντί την αντιπαράθεση.
Η δύναμη μιας διοίκησης δεν μετριέται από το πόσο επιβάλλεται, αλλά από το πόσο καταφέρνει να πείθει και να συνθέτει. Αν αυτή η λογική εφαρμοστεί με συνέπεια, μπορεί να αλλάξει ριζικά τη φυσιογνωμία της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα. Η Άνδρος, με το σημερινό παράδειγμα, μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο για άλλους δήμους, αποδεικνύοντας ότι η δημοκρατία δεν εξαντλείται στις εκλογές, αλλά πραγματώνεται μέσα από την καθημερινή πρακτική της συνεργασίας και της εμπιστοσύνης.
Οι μικρές νησιωτικές κοινωνίες έχουν το πλεονέκτημα της άμεσης σχέσης ανάμεσα στους πολίτες και τη διοίκηση. Αυτή η εγγύτητα, που αλλού μπορεί να θεωρείται περιορισμός, μετατρέπεται σε δύναμη. Σε κοινωνίες με λίγες χιλιάδες κατοίκους, οι συγκρούσεις κοστίζουν και οι καθυστερήσεις έχουν απτό αντίκτυπο στην καθημερινότητα. Επομένως, η συναίνεση δεν είναι πολυτέλεια, αλλά αναγκαιότητα.
Η πράξη του Δημάρχου έχει βαθιά συμβολική σημασία. Δείχνει ότι υπάρχει δρόμος πέρα από την πόλωση, ένας δρόμος που στηρίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, τον σεβασμό και την αγάπη για τον τόπο. Σε μια περίοδο όπου ο δημόσιος λόγος χαρακτηρίζεται από οξύτητα και διχασμό, η συναίνεση υπενθυμίζει πως η πρόοδος απαιτεί ανοιχτό μυαλό, διάθεση ακρόασης και συλλογική ευθύνη.
Η τοπική αυτοδιοίκηση καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει σύνθετες προκλήσεις, και κανείς δεν μπορεί μόνος του να τις διαχειριστεί. Η συνεργασία, εφόσον βέβαια στηρίζεται σε ειλικρίνεια και αμοιβαίο σεβασμό, λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής ισχύος, ενώνει τις δυνάμεις της κοινωνίας, ενισχύει την αξιοπιστία του Δήμου και δημιουργεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης όπου κάθε πολίτης αισθάνεται ότι η φωνή του μετρά.
Γιάννης Βαθυάς