Απόψε στην Άνδρο συμβαίνει κάτι πολύ ξεχωριστό. Στο Δημοτικό Θέατρο, ο Σύλλογος Αιμοδοσίας Άνδρου σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη δεν διοργανώνουν απλώς μια προβολή. Οργανώνουν μια πράξη ουσίας, ένα κάλεσμα βαθιά ανθρώπινο, που ενώνει τον πολιτισμό με την αλληλεγγύη. Η ταινία SUPER STORY MARKET δεν προβάλλεται μόνο ως κινηματογραφικό γεγονός, αλλά ως αφορμή για στοχασμό, συμμετοχή και προσφορά. Και αμέσως μετά, η δειγματοληψία για νέες εγγραφές εθελοντών δοτών μυελού των οστών υπενθυμίζει πως η τέχνη μπορεί να ανοίξει δρόμους ζωής.
Η ταινία είναι μια πρωτότυπη, αιχμηρή, συχνά συγκινητική ματιά στο σύγχρονο παράλογο της καθημερινότητας. Μέσα από μια σειρά μικρών ιστοριών, σαν προϊόντα σε ένα σουρεαλιστικό σούπερ μάρκετ αφηγήσεων, αναδεικνύει τις αντιφάσεις του κόσμου μας. Aπό τις υπαρξιακές ανησυχίες μέχρι τη μοναξιά, από τη γελοιότητα της καταναλωτικής μανίας μέχρι την απρόσμενη τρυφερότητα που μπορεί να κρύβεται πίσω από μια φαινομενικά ασήμαντη συνάντηση. Χιούμορ και ευαισθησία μπλέκονται σε ένα κινηματογραφικό μωσαϊκό, που μας δείχνει ότι κάθε άνθρωπος, ακόμη κι αν φαινομενικά χωράει σε μια μικρή ιστορία, κουβαλά μέσα του έναν ολόκληρο κόσμο.
Και κάπως έτσι, χωρίς διδακτισμό, η ταινία μάς υπενθυμίζει τι ξεχνάμε. Ότι η ζωή δεν είναι δεδομένη. Ότι τίποτα δεν είναι εγγυημένο. Ότι μια τυχαία στιγμή μπορεί να γίνει καθοριστική. Κι έτσι η προβολή της αποκτά έναν ιδιαίτερο συμβολισμό μέσα στη σημερινή εκδήλωση.
Η ζωή. Μια λέξη μικρή, μια πραγματικότητα τεράστια. Από τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας σε αυτόν τον κόσμο, πορευόμαστε χωρίς οδηγίες χρήσεως, χωρίς βεβαιότητες, με μόνη σιγουριά πως κάποτε θα κλείσουν ξανά. Ο θάνατος είναι η μόνη αναπόδραστη βεβαιότητα. Κι όμως, αυτή ακριβώς η αλήθεια κάνει τη ζωή πολύτιμη. Αν όλα ήταν αιώνια, τίποτα δεν θα είχε νόημα. Είναι ο χρόνος που τελειώνει που δίνει αξία σε κάθε ανάσα. Είναι η ευθραυστότητα της ύπαρξης που μας καλεί να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον.
Γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος, οικογένεια ή κοινωνία που να μη δοκιμάστηκε από την ασθένεια. Όλοι, κάποια στιγμή, έχουμε βρεθεί να περιμένουμε ένα νέο, μια διάγνωση, μια πιθανότητα. Έχουμε καθίσει σε εκείνον τον σκοτεινό θάλαμο, εκείνο το ψυχρό, ψυχικό, συμβολικό δωμάτιο όπου η αγωνία γίνεται σκιά και η ελπίδα μια μικρή, τρεμάμενη αχτίδα που τρεμοπαίζει σαν κερί σε άνεμο. Μέσα σε αυτόν τον θάλαμο περιμένουν άνθρωποι που αγαπούν. Ανθρώπους που φοβούνται. Ανθρώπους που ελπίζουν πως κάπου, κάποιος άγνωστος θα θελήσει να τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία.
Και τότε καταλαβαίνεις ότι η ζωή δεν είναι αριθμοί, καριέρες, επιτυχίες, τίτλοι. Είναι μια σειρά σχέσεων. Μια σειρά επιλογών καλοσύνης. Η εγγραφή ως εθελοντής δότης μυελού των οστών είναι μια από αυτές τις επιλογές. Ήσυχη, απλή, αλλά βαθιά σωτήρια. Δεν απαιτεί θάρρος που ουρλιάζει, αλλά θάρρος που ψιθυρίζει, είμαι εδώ για σένα, ακόμη κι αν δεν σε γνωρίζω. Είναι μια πράξη που δεν σώζει μόνο ένα σώμα, σώζει μια ιστορία που κινδυνεύει να σταματήσει πρόωρα. Σώζει οικογένειες από το να χαθούν μέσα στον σκοτεινό εκείνο θάλαμο χωρίς να δουν ποτέ ξανά το φως.
Η Άνδρος δείχνει απόψε το καλύτερο πρόσωπό της. Γιατί η κοινότητα δεν χτίζεται με λόγια, αλλά με πράξεις. Με πρωτοβουλίες που ξεπερνούν το τυπικό και μπαίνουν στο ουσιαστικό. Η τέχνη, όταν συναντά την αλληλεγγύη, γεννά κάτι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών της, γεννά πολιτισμό. Και πολιτισμός δεν είναι μόνο οι προβολές, τα βιβλία, οι παραστάσεις. Είναι και η βαθιά πίστη ότι ο άνθρωπος αξίζει να σωθεί.
Ο εθελοντισμός είναι φιλοσοφία ζωής. Δεν είναι ηρωισμός, δεν είναι υποχρέωση, δεν είναι επίδειξη. Είναι η γνώση πως είμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Πως ο πόνος του ενός απλώνεται στους πολλούς. Πως το καλό που δίνεις διατρέχει αόρατες διαδρομές και επιστρέφει στον κόσμο πολλαπλασιασμένο. Η επιλογή θέλω να βοηθήσω είναι μια υπαρξιακή δήλωση. Δηλώνεις ότι αναγνωρίζεις τη δική σου θνητότητα και, μέσα σε αυτήν, επιλέγεις το φως.
Η ζωή είναι σπάνια. Είναι εύθραυστη. Είναι δώρο. Κι απόψε, με αφορμή μια ταινία, μας δίνεται η ευκαιρία να τη σεβαστούμε περισσότερο. Να τη φωτίσουμε εκεί όπου κάποιος συνάνθρωπος τη βλέπει να σκοτεινιάζει. Γιατί στο τέλος, πέρα από τις βεβαιότητες, πέρα από το πέρασμα του χρόνου, αυτό που μένει είναι οι στιγμές που χαρίσαμε. Οι στιγμές όπου γίναμε το φως σε έναν σκοτεινό θάλαμο.
Απόψε στην Άνδρο δεν προβάλλεται απλώς μια ταινία. Προβάλλεται η αξία της ζωής. Και ίσως, χάρη σε μια απλή δειγματοληψία, να σωθεί αύριο μια ζωή που σήμερα κινδυνεύει. Κι αυτό αρκεί για να πούμε πως απόψε, στη μικρή μας κοινότητα, γράφεται μια μεγάλη ανθρώπινη ιστορία.
Γιάννης Βαθυάς