Η Άνοιξη, συνεπικουρούσα και το Άγιο Πάσχα, σηματοδοτεί τη μετάβαση από τον χειμώνα στο καλοκαίρι.
Κάθε άνθρώπινο στόμα την έχει υμνήσει, κάθε ανθρώπινο μάτι την έχει απολαύσει, κάθε ανθρώπινη μύτη την έχει ευφρανθεί.
Την έχουν συνοδεύσει μελωδικά σπουδαίοι δημιουργοί. Μουσικά κατά την ταπεινή μου γνώμη ο Βιβάλντι στην κορυφαία εκδοχή.
Την έχουν αποτυπώσει με τα χρώματά τους σπουδαίοι ζωγράφοι. Για μένα ύψιστη δημιουργία ο πίνακας του Εντουάρ Μανέ, ο οποίος είναι συγχρόνως ένας ύμνος στη θηλυκότητα.
Την έχει περιγράψει με στίχους υψηλής καλλιέργειας ο Μπρεχτ, αλλά και πολλοί Έλληνες ποιητές.
Τι είναι, όμως, η Άνοιξη για τον καθένα μας; Τι θα μπορούσε να είναι;
Ελπίδα; Αισιοδοξία; Αναγέννηση; Ναι όλα αυτά. Και ψυχική ανάταση βέβαια.
Κυρίαρχο ζητούμενο παραμένει, ωστόσο, η Άνοιξη του μυαλού μας. Δεν έχουμε δικαίωμα, έχουμε υποχρέωση στη γνώση, την ορθή κρίση και την προσήκουσα συμπεριφορά.
Να έχουμε Άνοιξη μόνο για την έλλογη διάστασή μας, αφήνοντας κατά μέρος τον χειμώνα της κακοήθειας, της μιζέριας, της κάθε μικρότητας, στην πορεία προς το Καλοκαίρι της ζωής μας.
Γιάννης Βαθυάς